Technika ZWI polega na ocenianiu każdego pomysłu pod kątem jego zalet (Z), wad (W) oraz interesujących-, wzbudzających zaciekawienie aspektów (I).
Pomysłodawcą techniki ZWI jest Edward de Bono (1995). Metoda ta polega na ocenianiu każdego pomysłu pod kątem jego zalet (Z), wad (W) oraz interesujących, wzbudzających zaciekawienie aspektów (I). Te ostatnie mogą być podstawą rozwijania pomysłu. Technika ZWI pozwala więc nie tylko oceniać stworzone rozwiązania, ale także je dopracowywać. Po określeniu zalet, wad oraz interesujących elementów pomysłu grupa się zastanawia, jak udoskonalić rozwiązanie, aby ograniczyć liczbę wad lub przekształcić niektóre z nich W zalety, wykorzystując cechy zdiagnozowane jako interesujące. Wybrane zostaje to rozwiązanie, które po modyfikacji i dopracowaniu ma w końcowej ocenie najmniej wad i najwięcej zalet.
« Powrót na stronę główną słownika
